Nissan Micra K13 (2010-2016) – używany. Wady, zalety, sytuacja rynkowa

Nissan Micra K12 z wyłupiastymi przednimi lampami bez wątpienia zdobyła serca kobiet. Mężczyźni zaś z ostrożnością lub niechęcią podchodzili do tego auta. Z tego powodu producent postanowił niego złagodzić emocje, które wywoływał model K12 tworząc następcę, oznaczonego fabrycznym kodem K13. Samochód, jako model globalny, sprzedawany w 160 krajach, powstał na nowej platformie, był nieco dłuższy i niższy od swojego poprzednika. Na europejski rynek trafiały egzemplarze pochodzące z fabryki Nissana w Indiach. Auto weszło do sprzedaży w 2010 roku i było oferowane (na polskim rynku) przez 6 lat. W 2013 roku przeprowadzono facelifting, który kosmetycznie zmienił wygląd, wprowadził nowe kolory nadwozia, wzory tapicerek i nieco wzbogacił wyposażenie.

Względem poprzednika, Micra K13 stylistycznie jest....nijakia. Auto produkowano tylko w jednej wersji nadwoziowej - jako 5-drzwiowy hatchback, tym samym rezygnując z ciekawego cabrio ze składanym, sztywnym dachem. Jedyną „ekstrawagancją" dotyczącą wyglądu zewnętrznego są półkoliste przetłoczenia na dachu. We wnętrzu Micry nietrudno dopatrzeć się podobieństw z crossoverem Juke – samochody te mają wiele elementów wspólnych pochodzących z kabiny. Trudno chwalić jakość wykonania - tworzywa są twarde i po kilku latach, tu i ówdzie słychać poskrzypywania. Obsługa auta jest banalnie prosta, ergonomia wnętrza także nie budzi zastrzeżeń.

Zdecydowaną zaletą jest relatywnie duża ilość miejsca wewnątrz - jak na auto gabarytowo mieszczące się między segmentami A i B - w kabinie bez większego problemu zmieszczą się 4 dorosłe osoby mające ok. 175 cm wzrostu, które będą mogły zabrać ze sobą 265 l bagażu. Warto wspomnieć o rozwiązaniu podobnym do stosowanego w Hondach Magic Seats - siedzisko tylnej kanapy podnosi się do pionu tworząc płaską powierzchnię za przednimi fotelami. Samochód występował w trzech wersjach wyposażenia - Visia, Tekna i Acenta. Na rynku dominują wersje lepiej wyposażone - większość egzemplarzy ma automatyczną klimatyzację, cztery poduszki powietrzne, pełną „elektrykę" i czujniki parkowania. Czasami zdarzają się modele wyposażone w nawigację, system bezkluczykowego dostępu i dach panoramiczny. Wadą Micry, podobnie jak wielu innych aut pochodzenia azjatyckiego, jest cienki i podatny na uszkodzenia lakier.

Napęd/układ jezdny

Nissan Micra K13 definitywnie zerwał z kontrowersyjnym designem swojego poprzednika. Czy bardziej stonowana stylistyka idzie w parze z niezawodnością? Czy warto rozważyć zakup tego malucha, a które jego wersje są szczególnie godne polecenia? O tym w naszym poradniku.

Fot. NissanNa polskim rynku występowały dwie odmiany 1.2-litrowego, trzycylindrowego silnika benzynowego. Słabsza, 80-konna i mocniejsza, 98-konna. Podstawowy motor ma kod fabryczny HR12DE, zapewnia 110 Nm maksymalnego momentu obrotowego i wyposażona weń Micra przyspiesza 0-100 km/h w 13,7 s. To propozycja dla kierowców o spokojnym usposobieniu. Pocieszający jest fakt, że silnik ten zużywa mało paliwa - spalanie w mieście nie powinno przekroczyć 6,5 l/100 km. Jazda w trasie wiąże się ze sporym hałasem we wnętrzu ze względu na niezbyt dobre wyciszenie oraz krótkie przełożenia skrzyni biegów. Lepsze wrażenie robi mocniejszy motor. 98 KM i 142 Nm czynią z Micry zwinnego mieszczucha przyspieszającego do „setki" w nieco ponad 11 sekund. Silnik ten ma oznaczenie DIG-S (fabryczny kod HR12DDR), ma bezpośredni wtrysk paliwa i jest doładowany kompresorem napędzanym paskiem. Dzięki temu reakcja na gaz jest niemal natychmiastowa i nie występuje zjawisko turbodziury. W przeciwieństwie do wersji słabszej, nie jest zalecany montaż instalacji LPG do tej jednostki. Co ważne, oba silniki są dość trwałe i użytkownicy nie donoszą o większych problemach z ich eksploatacją. W Micrze występowały dwa rodzaje skrzyń biegów - 5-biegowy manual lub bezstopniowy automat CVT. Zdecydowana większość ofert na rynku wtórnym ma na pokładzie to pierwsze rozwiązanie. Przekładnia manualna nie działa tak precyzyjnie jak np. w Maździe 2, ale generalnie nie sprawia problemów. Skrzynia bezstopniowa nie powoduje drastycznego pogorszenia osiągów, ale może zniechęcać do siebie wyciem silnika na wysokich obrotach oraz potencjalnym ryzykiem kosztownych awarii. Z drugiej strony, nawet mocniejszy silnik Micry nie jest demonem mocy, więc usterki automatów nie zdarzają się zbyt często. Do pracy zawieszenia nie ma większych zastrzeżeń, poza tym, że większe nierówności wybiera dość głośno. Ma prostą konstrukcję opartą o kolumny McPhersona z przodu i belkę skrętną z tyłu, dzięki czemu ewentualne naprawy nie zrujnują kieszeni. Rzeczą niezwykle istotną w mieście jest bardzo mała średnica zawracania, wynosząca 9,3 m.

Sytuacja rynkowa

Micra K13 nie jest tak popularna na rynku wtórnym jak np. Toyota Yaris. W tej chwili w ogłoszeniach dostępnych jest nieco ponad 300 egzemplarzy tego auta. Połowa z nich pochodzi z polskich salonów, reszta z importu - głównie z Niemiec i Francji. Najdroższe egzemplarze kosztują niecałe 27-28 tys. zł. To auta z końca produkcji, z niewielkim przebiegiem (10-30 tys. km), często jeszcze na gwarancji fabrycznej. Dolną granicą ceny, którą należy przyjąć przy poszukiwaniach jest 15-18 tys. zł. Za tyle można kupić „krajówkę" z przebiegiem ok. 150 tys, km lub auto sprowadzone z nieco mniejszym kilometrażem, ale często z pokolizyjną lub powypadkową historią.

Podsumowanie
Micra generacji K13 to wdzięczne, niedrogie w utrzymaniu autko, które najlepiej sprawdzi się w mieście. Dzięki prostej konstrukcji, niskiemu zużyciu paliwa i małej usterkowości, koszty poniesione na jego eksploatację nie będą wysokie. Wiele nieźle wyposażonych egzemplarzy z udokumentowaną historią, z polskim pochodzeniem, pozwala wybrać coś dla siebie z oferty rynkowej. Nasz typ - odmiana 98-konna po liftingu, z manualną skrzynią biegów.

ZALETY:
prosta konstrukcja;
niska usterkowość;
miejska zwrotność i poręczność.

WADY:
przeciętna jakość wykonania wnętrza;
wysoki hałas podczas jazdy pozamiejskiej;
miękki lakier.

Nissan Micra K13 dane techniczne